Kunnen we alsjeblieft dino’s terugbrengen?
Eindelijk is het zover. Mijn favoriete onderdeel van het Inscience Filmfestival, de Big Ideas, heeft een vrouwelijke spreker. En wat voor een! Britt Wray heeft een PhD in wetenschapscommunicatie, is co-host van de podcast Tomorrow’s World op de BBC en TED resident. Ze heeft ook nog een succesvol boek geschreven genaamd Rise of Necrofauna: The Science, Ethics and Risks of De-Extinction. Ik wed dat háár planten wel blijven leven…
Wray’s presentatie gaat over het terugbrengen van uitgestorven diersoorten. Uiteraard had ik ooit al wel eens gehoord van dit principe. Ik heb alle Jurassic Park films gezien. Maar nu blijkt het fenomeen minder onbereikbaar dan ik dacht. Er is namelijk al een keer een berggeit geboren van een soort die uitgestorven is. Het arme beestje leefde maar 10 minuten, maar het is technisch wel gelukt.
Daarmee stipt Wray ook direct een gevoelig punt aan. Het opnieuw leven inblazen bij een uitgestorven diersoort is niet perse leuk voor de dieren die hier aan mee moeten doen. In het geval van Dolly, het gekloonde schaap, waren er 277 pogingen nodig om 29 embryo’s te creëren, die, op Dolly na, allemaal overleden voor de geboorte. Om bijvoorbeeld de wolharige mammoet terug te brengen zou de meest geschikte draagmoeder de Aziatische olifant zijn, een soort die zelf al met uitsterven bedreigd wordt.
Waarom zou je daar dan überhaupt aan beginnen? Omdat het supercool is? Omdat we zo ons schuldgevoel over ons aandeel in het uitsterven van dieren kunnen sussen? Of omdat het goed zou zijn om bepaalde dieren te herintroduceren in ecosystemen? In het geval van de wolharige mammoet is dat laatste een veelgebruikt argument. Doordat deze oude reuzen in kuddes grazen, zouden ze kunnen helpen om grote gebieden met permafrost minder hard te kunnen laten smelten – en dus daadwerkelijk permafrost te blijven.
Overigens zou het nooit precies dezelfde soort worden als de mammoet die duizenden jaren geleden op de aarde rondtrok. Die is voor altijd kwijt. De beesten zouden dus hoogstens een benadering worden van wat er ooit was. Gelijk denk ik: maar hoe vet zou het zijn als we een lookalike van de dino’s terug kunnen brengen? Al is het maar zo’n kleine saaie zonder stekels of scherpe tanden? Wray helpt me al snel uit die droom: 66 miljoen jaar is echt te lang geleden om nog ergens een bruikbaar monster van te vinden. @InScience: kunnen we volgend jaar iemand uitnodigen die iets weet over tijdreizen?
Tekst: Regina Behoekoe
Foto: Almicheal Fraay
Bekijk ook
