InScience tipt: Crimes of the Future

De film opent met een kind dat plastic eet, omdat zijn spijsvertering gemuteerd is. Daarmee is de toon direct gezet: Cronenberg keert met deze film terug naar de body horror en science-fiction, twee genres waar zijn naam sinds de jaren tachtig onlosmakelijk mee verbonden is dankzij filmklassiekers als Scanners (1981), Videodrome (1983) en The Fly (1986). Ook in de jaren negentig was zijn fascinatie voor mutaties van het menselijk lichaam een belangrijke bron van creativiteit, zoals te zien was in Crash (1996) en eXistenz (1999).

In Crimes of the future worden lichamelijke mutaties opnieuw gebruikt als metafoor voor sociale en maatschappelijke ontwikkelingen. Cronenberg toont ons een dystopische nabije toekomst waar de wereldbevolking dramatisch geslonken is. Centraal staat het koppel Saul en Caprice, die samen als performance kunstenaars optreden. Saul’s lichaam is in staat om nieuwe organen aan te maken, die tijdens live performances chirurgisch worden verwijderd.

Cronenberg stelt met deze film spannende vragen op het gebied van transhumanisme, een denkrichting die de natuurlijke grenzen van het menselijk lichaam probeert te doorbreken. Dat maakt de film tot een uitdagende denkoefening, die zeker op visueel gebied een wilde rit is. De film ging dit jaar in première in Cannes, en werd daar beloond met een staande ovatie van het publiek.